Vandaag heb ik op het Dalton Lyceum in Barendrecht gespeeld, voor drie 4 VWO klassen. Ik kom er zojuist van thuis en ik verbaas me altijd weer over de hoeveelheid energie die ik krijg van de leerlingen. Vandaag was fantastisch! Vanmorgen gaf ik aan de individuele klassen introductielessen, en in de middag om 14.10u speelde ik in de aula voor alle klassen tegelijk Het verhaal van Het Einstein Meisje.
Van 9.20u tot 13.10u heb ik non-stop over de relativiteitstheorie, kwantummechanica, Einstein, theater en mijn eigen studieachtergrond verteld en vragen van leerlingen beantwoord. Na afloop van de tweede les kwam een leerling in de pauze naar me toe om met me te praten over persoonlijke vragen en interesses die hem bezig hielden. De derde klas die ik les gaf, was zo actief betrokken bij het lesmateriaal en stelde zo veel vragen, dat de leerlingen na afloop vroegen of ik door wilde gaan met mijn uitleg over de kwantummechanica. Uiteraard wilde ik dat heel graag. Niets is mooier dan een groep enthousiaste, geinteresseerde en leuke leerlingen te vertellen over de fascinerende wereld van de natuurkunde. Ik ben nog een half uur doorgegaan :-). En toen ik aangaf dat ik nu echt moest stoppen, omdat ik ook nog tijd nodig had om mijn voorstelling voor te bereiden, vroeg een leerling aan mij:
“Kunt u hier niet op school les komen geven?”
Ik was aangenaam overdonderd door dit prachtige compliment en wist niet goed hoe ik hier op moest reageren. De leerlingen van het Dalton Lyceum hebben mij vandaag ontzettend geinspireerd en ik was erg blij te merken dat dat wederzijds was. Wat geeft het een enorme kick om met je zelfgeschreven voorstelling en je eigen passies mensen van 15/16 jaar te kunnen inspireren… jonge mensen die voor hele belangrijke keuzes in hun leven staan!