Kapitalisme ten top in NYC Metro

“Why look older than you have to? Try one of Dr. Zizmor’s Anti-Aging Treatments”, blert het zoveelste reclamebord in de E-train van Queens naar Manhattan. Jonathan Zizmor is een board certified dermatologist, en een begrip in de New York City Subway.

Schreeuwende reclames in de metro voor allerlei veel te dure medische behandelingen: borstvergrotingen, witte tanden en ook anti-aging treatments. De New Yorkers worden er mee om hun oren geslagen. Wie er mooi uit wil zien, moet pijn lijden, maar eerst diep in de buidel tasten. Zulke treatments zijn alleen weggelegd voor mensen met geld. Maar mensen met geld gaan niet met de metro. Die nemen taxi’s. Waarom stelt Dr. Zizmor ons arme metrogangers dan deze vraag? Kan hij niet veel beter zijn kop laten zien op die schermpjes in de yellow cabs?

Nee, deze reclame is zelfs effectief als de metro heen en weer door de Bronx rijdt. Want we hebben hier in de VS de creditcard. Een swipe met je card en je rimpels zijn weg. Dat ze later dubbel zo veel en extra diep terugkomen, omdat je dan je schulden moet betalen, daar maak je je nu niet druk om. Dat is van latere zorg. Leven doen we immers in het nu. En als de schuldeisers je bellen, neem je de telefoon niet op. Je drukt weg. Tot wel vijf keer per dag.

Wij geven in Europa af op de Amerikaanse consumptiemaatschappij. Terecht! Maar waaien de stofdeeltjes van dit kapitalisme niet ook onze kant op? Amerikanen zitten gevangen in een net van geld spenderen. Is het niet de lawschool van je zoon die tienduizenden dollars per semester kost, dan is het wel de borstvergroting van je dochter die je bankrekening weer op alarmfase rood zet.

Ik praat mezelf aan dat ik als nuchtere Hollandse ongevoelig voor ben voor het geschreeuw in de metro, maar nee. Ongewild wordt mijn oog toch naar die mooie grote borsten, die blinkend witte tanden en die stralende huid getrokken. Ik kijk naar de reflectie in het donkere raam tegenover me. Tja, bijna 30. De eerste rimpels verschijnen. Wil ik een schijn van kans maken in deze keiharde acteerwereld, moet ook ik er aan geloven. Morgen toch eerst maar even met Dr. Zizmor bellen.